สตีเว่น จอห์นสัน (ตอนที่ 2)

20 มิถุนายน 2018

      

      

      สำหรับสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสันนั้นไม่สามารถระบุได้แน่ชัด แต่มักเกิดจากการแพ้ยาหรือการติดเชื้อ โดยอาการจะเกิดระหว่างที่ใช้ยาจนถึง 2 สัปดาห์หลังการหยุดใช้ยา

      ซึ่งยาที่อาจเป็นสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่

• ยารักษาโรคเก๊าต์
• ยารักษาอาการชัก (Anticonvulsants) และอาการทางจิต (Antipsychotics) ซึ่งจะมีความเสี่ยงมากขึ้นหากรักษาพร้อมกับการใช้รังสีบำบัด (Radiation treatments)
• ยาแก้ปวด
• ยาฆ่าเชื้อ

      โดยชื่อยาที่มักเป็นเหตุให้เกิดสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่

• Allopurinol (ยารักษาโรคเก๊าต์)
• Carbamazepine (ยารักษาโรคลมชัก)
• Lamotrigine (ยารักษาโรคอารมณ์สองขั้ว)
• Nevirapine (ยารักษาผู้ติดเชื้อเฮชไอวี)
• ยาแก้อักเสบที่ลงท้ายด้วย "oxicam" เช่น ยา Meloxicam และ ยา Piroxicam
• Phenobarbital (ยากันชัก)
• Phenytoin (ยากันชัก)
• Sulfamethocazole (ยาปฏิชีวนะในกลุ่มซัลฟาที่ใช้รักษาการติดเชื้อ)
• Sertraline (ยารักษาโรคซึมเศร้า)
• Acetaminophen (ยาแก้ปวด)
• Ibuprofen (ยาแก้ปวด)
• Naproxen sodium (ยาแก้ปวด)
• Penicillin (ยาฆ่าเชื้อ)

      ส่วนการติดเชื้อที่อาจเป็นสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่

• เชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดโรคเริม (Herpes simplex) หรือโรคงูสวัด (Herpes zoster)
• โรคปอดอักเสบ (Pneumonia)
• เชื้อเฮชไอวี (HIV)
• เชื้อไวรัสตับอักเสบ เอ (Hepatitis A)

แหล่งข้อมูล:

1. Stevens-Johnson syndrome. [2018, June 18].
2. Stevens-Johnson syndrome. [2018, June 18].