มาร์แฟน ซินโดรม (ตอนที่ 3 และตอนจบ)

23 เมษายน 2017
มาร์แฟน-ซินโดรม

โรคนี้เป็นตั้งแต่เกิด แต่อาจจะไม่แสดงอาการในวัยเด็ก อาจมาเป็นตอนวัยรุ่นหรือผู้ใหญ่ แพทย์จึงต้องวินิจฉัยด้วยหลายวิธีพร้อมกับสืบประวัติคนในครอบครัว โดยแพทย์อาจให้ทำการทดสอบดังนี้

เนื่องจากโรคนี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้ การดูแลจึงเน้นไปเพื่อการป้องกันอาการแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น ดังนั้นผู้ที่เป็นโรคนี้จึงต้องคอยตรวจเป็นประจำ ในอดีตผู้ที่เป็นโรคนี้มักมีอายุไม่เกิน 40 ปี (เฉลี่ยอยู่ที่ 32 ปี) แต่ด้วยการคอยตรวจร่างกายที่สม่ำเสมอและวิธีการรักษาที่ทันสมัยมากขึ้นทำให้ผู้ที่เป็นโรคนี้สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น

แพทย์อาจดูแลด้วยการให้ยาลดความดันโลหิตเพื่อป้องกันหลอดเลือดแดงเอออร์ตาขยายและลดความเสี่ยงของหลอดเลือดแตก ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นยาปิดกั้นการทำงานของเบต้า (Beta blockers) ที่ช่วยทำให้หัวใจเต้นช้าและใช้แรงน้อยลง

แต่ถ้าเป็นกรณีที่ไม่สามารถใช้ยาปิดกั้นการทำงานของเบต้าได้ เพราะเป็นโรคหอบหืดหรือมีอาการข้างเคียงจากการใช้ยา (เช่น ง่วงและเซื่องซึม อ่อนเพลีย ปวดศีรษะ หัวใจเต้นช้า มือและเท้าบวม หายใจลำบาก เป็นต้น) ก็อาจใช้ตัวยาอื่นที่เรียกว่า แคลเซียมแชนแนลบล็อกเกอร์ (Calcium channel blocker)

ส่วนสายตาที่ผิดปกติจะใช้วิธีใส่แว่นตาหรือคอนแทคเลนส์ช่วย นอกจากนี้อาจทำ

สำหรับการดูแลตัวเอง อาจจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงกีฬาหรือกิจกรรมที่จะทำให้หลอดเลือดแดงฉีกขาด ความดันโลหิตสูง เช่น การยกน้ำหนัก การวิ่งระยะยาว ยิมนาสติก การปีนเขา ฯลฯ และควรทำกิจกรรมที่เบาลง เช่น การเดินเร็ว (Brisk walking) เป็นต้น

แหล่งข้อมูล

1. Marfan syndrome. [2017, April 22].

2. Marfan syndrome. [2017, April 22].

3. Heart Disease and Marfan Syndrome. [2017, April 22].