โรคจากเครื่องปรับอากาศ (ตอนที่ 2)

2 สิงหาคม 2014

คนส่วนใหญ่ติดเชื้อได้จากการหายใจเอาละอองน้ำขนาดเล็ก (Microscopic water droplets) ที่มีเชื้อลีจิโอเนลลา ทั้งนี้การแพร่กระจายของโรคอาจมาจากแหล่งดังต่อไปนี้

• ฝักบัว ก๊อกน้ำ ท่อน้ำร้อนและอ่างน้ำวน (Whirlpool)
• หอหล่อเย็น (Cooling towers) ของระบบปรับอากาศ
• น้ำพุที่ใช้ตกแต่งเพื่อความสวยงาม (Decorative fountains)
• สระว่ายน้ำ
• ระบบน้ำในโรงแรม โรงพยาบาล และสถานดูแลผู้ป่วย
• ระบบระบายอากาศ (Ventilation system) ในอาคารใหญ่
• การสูดสำลักเข้าปอด (Aspiration) ซึ่งมักเกิดตอนที่กำลังดื่มแล้วมีอาการไอหรือสำลักเอาน้ำที่มีเชื้อเข้าไป

ไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับเชื้อลีจิโอเนลลาจะต้องป่วย อาการป่วยโดยมากมักเกิดกับผู้สูงอายุหรือวัยกลางคน แต่ไม่ค่อยพบในเด็ก ทั้งนี้ โดยมีปัจจัยเสี่ยง ได้แก่

• การดื่มแอลกอฮอล์ (Alcohol abuse)
• การสูบบุหรี่
• ป่วยเรื้อรัง เช่น โรคไตวาย หรือ โรคเบาหวาน
• มีระบบภูมิคุ้มกันต่ำ เช่น อยู่ระหว่างรับการรักษาโรคมะเร็ง กินยาสเตียรอยด์ หรือเป็นโรคเอดส์
• เป็นโรคปอดเรื้อรัง เช่น โรคซีโอพีดี (Chronic obstructive pulmonary disease = COPD)
• มีการใช้เครื่องช่วยหายใจ (Ventilator) เป็นระยะเวลานาน
• มีการใช้ยาที่กดภูมิคุ้มกัน เช่น เคมีบำบัด และ สเตียรอยด์
• ผู้สูงอายุ

ระยะการฟักตัวของโรคอยู่ระหว่าง 2-10 วัน นับจากได้รับเชื้อ อาการจะแย่ลงระหว่าง 4 – 6 วันแรก และส่วนใหญ่จะค่อยๆ ดีขึ้นในอีก 4 – 5 วันถัดมา อาการที่อาจเกิดขึ้น ได้แก่

• เจ็บหน้าอก
• ไอแห้ง
• ไอเป็นเลือด (Coughing up blood)
• ท้องเสีย คลื่นไส้ อาเจียน และปวดท้อง
• เป็นไข้
• รู้สึกไม่สบาย (Malaise)
• ปวดศีรษะ
• ปวดข้อ
• ไม่มีแรง
• ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ
• มีปัญหาเรื่องการทรงตัว
• หนาวสั่น
• หายใจลำบาก (Shortness of breath)

แหล่งข้อมูล

1. Legionnaires' disease. [2014, August 1].

2. Legionnaire disease. [2014, August 1].