on 

ฝีดาษฝากแผล (ตอนที่ 4)

3 สิงหาคม 2018
ฝีดาษฝากแผล-4

      

      ระยะของโรค (ต่อ)

      - ระยะเป็นตุ่มหนองและตกสะเก็ด เป็นระยะที่แพร่เชื้อติดต่อได้ โดยจะปรากฏอยู่เป็นเวลาประมาณ 10 วัน ตุ่มหนองจะเริ่มแตกและตกสะเก็ด ซึ่งแผลส่วนใหญ่จะตกสะเก็ดเมื่อสิ้นสัปดาห์ที่ 2 หลังการมีผื่น

      - ระยะตกสะเก็ด (Scabs Fall Off) เป็นระยะที่แพร่เชื้อติดต่อได้ เกิดหลังจากผื่นขึ้นครั้งแรกประมาณ 3 สัปดาห์ และจะใช้เวลาประมาณ 6 วัน ในการตกสะเก็ด ลอก และกลายเป็นแผลเป็นลึก

      ส่วนใหญ่คนที่ติดเชื้อมักจะมีชีวิตรอด มีเพียงร้อยละ 30 ที่เสียชีวิต อย่างไรก็ดี อาการมักจะรุนแรงหากเกิดกับหญิงมีครรภ์หรือผู้ที่มีระบบภูมิต้านทานบกพร่อง และคนที่หายจากโรคมักจะมีแผลเป็นที่รุนแรง โดยเฉพาะที่ใบหน้า แขน และขา หรือบางรายอาจเป็นสาเหตุทำให้ตาบอดได้

      การป้องกันโรคนี้สามารถทำได้ด้วยการแยกผู้ป่วยออกจากผู้อื่นเพื่อป้องกันการแพร่กระจาย และทำการให้วัคซีนชนิดเชื้อเป็นหรือที่เรียกว่า Live virus [เป็นการนำเชื้อไวรัสมาทำให้อ่อนฤทธิ์ลงจนไม่สามารถก่อโรค แต่มีความสามารถในการกระตุ้นภูมิคุ้มกันได้] ซึ่ง

      วัคซีนจะมีอายุการป้องกันได้ 3-5 ปี หลังจากนั้น ประสิทธิภาพในการป้องกันจะลดลง ซึ่งหากมีการระบาดและมีการสัมผัสกับตัวผู้ป่วยก็ควรทำการฉีดซ้ำ

      โดยวัคซีนตัวนี้อาจทำให้เกิดอาการแทรกซ้อนที่รุนแรงได้ หากเป็นกรณีที่

      o มีการปลูกถ่ายอวัยวะ

      o ติดเชื้อเฮชไอวี

      o เป็นมะเร็งหรืออยู่ระหว่างการรักษามะเร็ง

      o กินยากดภูมิต้านทาน เช่น ยาสเตียรอยด์

      ส่วนใหญ่คนที่ได้รับวัคซีนป้องกันโรคฝีดาษจะได้ผลและปลอดภัย มีอาการข้างเคียงเพียงเล็กน้อยที่แสดงให้เห็นว่า วัคซีนเริ่มทำงาน อย่างไรก็ดีบางคนอาจมีอาการที่รุนแรงได้ โดย

      อาการข้างเคียงปกติหรืออย่างอ่อน ที่มักหายไปได้เองโดยไม่ต้องรักษา ได้แก่

แหล่งข้อมูล:

  1. Smallpox. [2018, Aug 1].
  2. Smallpox. [2018, Aug 1].