ความจำเสื่อมชั่วคราว (ตอนที่ 3 และตอนจบ)

10 ตุลาคม 2016

ปัจจัยความเสี่ยงของการเกิดโรคนี้ที่เห็นได้ชัด ได้แก่

• อายุ – คนที่อายุ 50 ปีขึ้นไป จะมีความเสี่ยงสูงในการเป็นโรคความจำเสื่อมชั่วคราว มากกว่าคนที่อายุน้อย
• ประวัติการเป็นไมเกรน – คนที่เป็นไมเกรนจะมีความเสี่ยงสูงอย่างเห็นได้ชัดมากกว่าคนที่ไม่ได้เป็น

โรคความจำเสื่อมชั่วคราวไม่มีอาการแทรกซ้อนโดยตรง แต่สามารถเป็นสาเหตุให้เกิดความกังวลใจกลัวว่าจะกลับไปเป็นอีก หรือเป็นโรคร้ายแรงอื่นๆ

กรณีนี้หากต้องการความมั่นใจ อาจให้แพทย์ตรวจสอบระบบประสาทได้ แต่ที่สำคัญ ก็คือ โรคความจำเสื่อมชั่วคราวไม่ได้เป็นปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดสมองแต่อย่างใด

การตรวจอาจทำได้ด้วยการตรวจทางกายภาพ เริ่มด้วยการทดสอบระบบประสาท

• การทดสอบรีเฟล็กซ์ (Checking reflexes)
• ความตึงของกล้ามเนื้อ (Muscle tone)
• ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (Muscle strength)
• การประเมินการรับความรู้สึก (Sensory function)
• ท่าเดิน (Gait)
• ท่าทาง (Posture)
• การทรงตัว (Balance)

แพทย์อาจตั้งคำถามที่เกี่ยวกับการทดสอบความคิด การตัดสินใจ และความจำ

นอกจากนี้ อาจทำการทดสอบถึงความผิดปกติของกระแสไฟฟ้าในสมองและการไหลเวียน ซึ่งได้แก่

• การตรวจเอ็มอาร์ไอ (Magnetic resonance imaging = MRI)
• การตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง (Electroencephalogram = EEG)
• การตรวจซีทีสแกน (Computerized tomography = CT)

โรคความจำเสื่อมชั่วคราวเป็นโรคที่ไม่ต้องทำการรักษาแต่ประการใด เพราะอาการดังกล่าวจะสามารถหายได้เองภายในระยะเวลาประมาณ 1 วัน โดยผู้ป่วยจะมีความทรงจำกลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิมทุกประการ ยกเว้นจะสูญเสียความจำในช่วงที่เกิดอาการ อย่างไรก็ดี ขณะนี้ยังไม่มีรายงานถึงผลที่ตามมา

และเนื่องจากเรายังไม่ทราบชัดถึงสาเหตุของการเกิดโรคความจำเสื่อมชั่วคราว ทั้งอัตราการกลับเป็นซ้ำก็ต่ำ ดังนั้น ปัจจุบันจึงยังไม่มีวิธีมาตรฐานที่ใช้ในการป้องกันโรค มีเพียงข้อแนะนำที่ควรระลึกไว้ ได้แก่ การหลีกเลี่ยงกิจกรรมบางอย่างที่กระตุ้นการเกิดของโรค เช่น การออกกำลังกายหนัก การแช่น้ำเย็นทันที เป็นต้น

แหล่งข้อมูล

1. ไม่ได้มีแค่ในหนัง ... TGA โรคความจำเสื่อมระยะสั้นๆ. [2016, October 9].

2. Transient global amnesia. [2016, October 9].