การรักษา ไข้หวัดใหญ่

หากไม่มีอาการป่วยที่รุนแรง ผู้ป่วยโรคไข้หวัดใหญ่สามารถใช้ยารักษาด้วยตนเองในเบื้องต้นได้ เช่น พาราเซตามอล หรือไอบูโพรเฟน (Ibuprofen) กินเพื่อลดไข้และบรรเทาอาการปวดหัว ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อทั่วลำตัว

ยาลดน้ำมูก (Decongestant) บรรเทาอาการบวมและอักเสบของหลอดเลือดในจมูก ลดอาการคัดจมูกและน้ำมูกไหล

ยาต้านฮิสตามีน (Antihistamine) ออกฤทธิ์ลดสารฮิสตามีนที่ก่อให้เกิดการอักเสบและอาการแพ้ ใช้รักษาอาการจาม คันจมูก หรือน้ำตาไหล

ยาต้านไวรัส ในประเทศไทยใช้โอเซลทามิเวียร์ (Oseltamivir) ซานามิเวียร์ (Zanamivir) ออกฤทธิ์ยับยั้งการกระจายตัวของเชื้อไวรัสสายพันธุ์ A และ B ภายในร่างกาย ใช้ในกลุ่มผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตราย และเสี่ยงต่อการติดเชื้อสายพันธุ์ที่รุนแรงขึ้น โดยแพทย์จะจ่ายยาต้านไวรัสสำหรับรับประทานประมาณ 5 วัน

ยาต้านไวรัสโอเซลทามิเวียร์ สามารถใช้รักษาผู้ป่วยอายุตั้งแต่ 2 สัปดาห์ ส่วนยาซานามิเวียร์ใช้ในการรักษาผู้ป่วยอายุ 7 ปีขึ้นไป ในผู้ป่วยที่ตั้งครรภ์ก็สามารถรับยาต้านไวรัสโอเซลทามิเวียร์ได้

อย่างไรก็ตาม การใช้ยาต้านไวรัสต้องอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ หากพบอาการข้างเคียงที่รุนแรง ควรรีบแจ้งแพทย์และเข้ารับการรักษาต่อไป การใช้ยาต้านไวรัสอาจส่งผลข้างเคียงตามมา เช่น คลื่นไส้ อาเจียน วิงเวียน ปวดหัว คัดจมูก น้ำมูกไหล ไอ ท้องร่วง เป็นต้น

แพทย์ไม่แนะนำให้รับประทานยาทามิฟูล (Tamiflu) โดยที่ไม่มีอาการไข้ หรือมีไข้แต่ไม่รุนแรง เพราะจะทำให้ดื้อยา และเกิดอาการข้างเคียงคือจะเกิดภาพหลอน ซึ่งการได้รับยาชนิดนี้ ต้องรอให้แพทย์สั่งเท่านั้น

ยาปฏิชีวนะ ใช้เพื่อรักษาภาวะแทรกซ้อนอย่างปอดอักเสบจากเชื้อรา แต่ไม่มีผลต่อการรักษาไวรัสโดยตรง

อีกหนึ่งเรื่องสำคัญคือ ผู้ป่วยควรนอนหลับพักฟื้นร่างกายให้เต็มที่ ควรดื่มน้ำสะอาดมาก ๆ เพราะอาการไข้ทำให้ร่างกายสูญเสียน้ำ และงดการออกไปในที่สาธารณะ เพื่อลดการแพร่เชื้อ